ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΚΛΗ - "ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ: Ναι ή μήπως όχι; "
Ο ασθματικός τρόπος ζωής, η προσήλωση στην ιδέα του υλικού ευδαιμονισμού και οι αυξανόμενες απαιτήσεις των ανθρώπων ολοένα και συντείνουν στην ανάγκη ύπαρξης των πολλαπλών εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης σε όλο το φάσμα του ιδιωτικού και δημόσιου βίου μας. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου η επίδραση των ίδιων στον εργασιακό χώρο δύναται να αποτελέσει απειλή για τους ανθρώπους. Ειδικότερα, οι ικανότητες και οι λειτουργίες των νέων τεχνολογιών ίσως υπερβούν αυτές των ανθρώπων, συντελώντας αρνητικά στην επαγγελματική τους αποκατάσταση. Παρά την ευρύτερη αντίληψη, την οξυδέρκεια και την παρατηρητικότητα των ανθρώπων, οι μηχανές παρουσιάζουν μία ατέρμονη ποικιλία δυνατοτήτων, που επιφέρουν γρηγορότερα και ασφαλέστερα αποτελέσματα σε διάφορα επαγγέλματα, όπως λόγου χάρη στην ιατρική όπου με τα «ρομπότ» μπορούν να θεραπεύσουν εν μέρει ανίατες ασθένειες, όπως ο καρκίνος, χωρίς τον φόβο του ανθρώπινου λάθους. Κατ’ επέκταση, αυτή η υπεροχή των μηχανών θα προκαλέσει ανταγωνισμό ανάμεσα σε αυτές